Sterk artikel in de De Tijd gisterenavond, n.a.v. de PISA-resultaten. U weet wel, de waterval aan cijfermateriaal die het niveau van onderwijs in de verschillende landen van de EU in kaart tracht te brengen.
Het artikel is geschreven door Philip Brinckman, schooldirecteur en bestuurder van een vzw ten behoeve van kansarme jongeren. M.a.w. iemand die in contact komt met sterke leerlingen, maar ook met zwakkere.
Wat doen we nu met die resultaten? Wat moeten we ermee? Minister Smet wil alvast de cijfers gebruiken om de onderwijshervorming te staven. Tegenstanders van diezelfde hervorming zullen dat ook proberen maar dan in de tegengestelde richting, niettemin met dezelfde cijfers. M.a.w., wie zal er gelijk hebben? Of beter, wie zal er gelijk krijgen, als we een PISA-rapport over pakweg 10 jaar inkijken en Vlaanderen terugvinden als beste of slechtste van de klas?
Als onderwijs u interesseert (en ik hoop dit van harte, want het belangt ons allemaal aan), wil ik u vragen het artikel te lezen. Het werpt een interessant licht op de hele zaak en wil de beleidsmakers ook wel wakker schudden. Wat ik vooral gelezen heb is een lofzang voor de bevlogen leerkracht, een vraag om het beroep op te waarderen en, tussen de regels, de vraag om onderwijs terug te geven aan de mensen in het veld.
Het artikel besluit:
Wellicht zijn er nog een aantal Pisa-resultaten nodig om de neuzen in dezelfde leerrichting te krijgen. De komende weken zullen beslissend zijn: of ‘alle mensen van goede wil’ met elkaar in gesprek willen gaan over de toekomst van ons Vlaamse onderwijs, getrokken door excellente leerkachten.
GO! Campus Bree 